دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا

اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheida

دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا

اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheida

؛به شیدائی: کسی ؛؛فرزانه ات ؛؛نیست؛

 
 
 
 
برودیگر مرا حرفی   بلب  نیست
 
 
 
 
 دلم میمیرد اما... بر تو تب نیست!
 
 
 
 
برو کین ساحل ما موج غمهاست
 
 
 
مرا طوفان غم در سینه برپاست
 
 
 
 
برو... حتی  نمیگویم  که  بازآ
 
 
 
 
نمیجویم  ترا ...دیگر بفردا...
 
 
 
 
برو  دیگر نمیگیرم   نشانت
 
 
 
 
زخاطر  میبرم  آن  دیدگانت
 
 
 
 
مرا از اوج عشق وشور وشادی
 
 
 
 
فرو بردی   به  قعر   نامرادی
 
 
 
 
مرا  از    آن    بلندای    محبت
 
 
 
 
رساندی تا سیاهی های  محنت
 
 
 
 
کنون همچون غریقی کنج ساحل
 
 
 
 
فتادم  از غمت غمگین  و بیدل
 
 
 
 
مرا این  عاشقی  تا غم   کشانده
 
 
 
 
ولی حرفی  دگر بر لب  نمانده!
 
 
 
 
اگر این تک نفس  هم  بی تو سر شد
 
 
 
 
بدان  عشق توهم  از  سر  بدر  شد
 
 
....
 
 
 
کنون دیگر برو حرفی مرا نیست!
 
 
 
 
خدای ما  ... ز قلب  ما جدا نیست
 
 
 
 
خود او   درمان کند   اندوه دل  را
 
 
 
 
اگر چه مانده ام   غمگین  و تنها!
 
 
 
 
 
چو نومیدی   بدیدم  از تو هم  نیز
 
 
 
 
دگر  صبرم شده از غصه  لبریز
 
 
 
 
 
برو...  دیگر  نمیخواهم   بمانی
 
 
 
 
ولی   باید   فقط    اینرا   بدانی:
 
 
 
 
کسی هرگز چو  من  دیوانه ات نیست
 
 
 
 
 
به ؛ شیدائی؛ کسی ؛فرزانه ات ؛ نیست!
 
 
 
 
 
برو ... با قلب  ما  هم  بی وفا   باش
 
 
 
 
 
توهم چون دیگران جور وجفا باش
 
 
 
 
 
برو ...  این زندگی را جستجو کن
 
 
 
 
تمام  زندگی  را ...  زیر و رو کن
 
 
 
 
 
برو  از  کف  بده  این   قلب  ما را
 
 
 
 
نمی یابی   چو  من    دیگر   بدنیا
 
 
 
 
کنون   با   قلب  ویران   همنشینم
 
 
 
 
دگر با   هجر  تو     خلوت نشینم
 
 
 
 
ترا از  سوز  قلبم   با خبر نیست
 
 
 
 
 
ولی دل را شکستن هم هنر نیست!!!!
 
 
 
 
 
برو کس همچو  من دیوانه ات   نیست
 
 
 
 
؛به شیدائی: کسی ؛؛فرزانه ات ؛؛نیست؛
 
 
 
 
۱۳ فروردین ۱۳۸۷/۱۹ آپریل۲۰۰۸
 
 
 
سروده فـــرزانه شـــیدا

دلم فریاد میخواهد

 
 
میان  حسرت  و دیدار ... میان لحظه های تار
 
منم  آن  ماهی دریا  ... و   دنیا مرغ ماهیخوار 

منم دل کنده از بودن...  دمی  ازغم   نیآسودن
 
کنارم سایه های دوست...ولی در بی کسی بودن!

نشان عشق وشادی ها... بدل همواره بس مبهم

به هر مهری، سپردن دل...شکستن بازهم محکم!

دلم فریاد   میخواهد  ...  میان   دشت بی مهتاب

کمی آسودگی دیدن، دمی ،چندی ..بوقت خواب

دلم سوزان وبس گریان ،   رها  گشته زهر پیمان

ز زخم  حیله  و   نیرنگ،  دگر باره  دلی بی جان
 
مرا آغوش  تنهائی  ...   یگانه   می کشد  در بر

مرا آخر به  تنهائی   ...   بَرد  در ؛؛ خلوت   آخر؛؛

در   آن  خلوتگه قبری ، که برآن چشم گریان است

ولی   تا بودی  وهستی  ، زمردم دل پریشان است!
 
نمیخواهم   بریزد   اشک،  بوقت مردنم   چشمی

فقط   یاد آورد   روزی  ،  که داده  بر دلم خشمی

نمیخواهم   فراغم   را  ، کسی  با  سوز دل خواند
  
که آندم را  ، که هستم من  ،   نیازم  را   نمیداند

دلم  فریاد میخواهد  ... دلم  فریاد    میخواهد

ولی  این  خلوت  شبها ...مرا   خاموش   میدارد  
 
 ...  مرا خاموش میدارد!!!

 سروده فـــرزانه شـــیدا
چهارشنبه 21 فروردین1387
 

بانوی شب

 
بانوی شب
 
 
 
بر واژه ها چنگ میزنم
 
 

و دلم ....دلم بر آفتاب میسوزد ...
 
 
 
 
که مرا بر پرتو خویش باز میخواند
 
 

ومن...آه ... من ...
 
 
 
 
در سایه های ناماندگار
 
 
 
 
...هنوز بخود می پیچم... می پیچم
 
 

...وکلام عشق محو تر از همیشه ...
 
 
 
آفتاب را فریب میدهد...
 
 


در درخشش شیشه ی شکسته خویش!!!
 
 


این میان تصویر قلب شکسته ام....
 
 
 
 
درخششی دیگر دارد...
 


بر چهره شیشه ای عشق ...
 
 
 
وسنگی درکنار آن!!!!
 
 

آری بخند...
 
 
 
 
آفتاب برای من نبود ....
 
 
 
 
نه مگر برای ...
 
 
 
به رخ کشیدن تصویر شکسته ی دلم
 
 

بر شیشه تکه تکه ی  عشقی نابسامان!!!
 

اما....بانوی شب بودن نیز
 
 
 
 ...عالمی دارد...
 

حتی اگر شکسته دلی
 
 
 
 بیش نباشم...
 


و فراموش شده ای
 
 
 
در دیدگان آبی خورشید گون عشقم
 
 
 
 وغمزده ای
 
 

از نگاه خورشید افتاده...!!!
 
 


بانوی شب بودن نیز عالمی دارد...

حتی اگه همه شب.... آسمان آبیم ...
 
 
نوری از حضور عشق نداشته باشد
 
 
 
وشهاب گونه....
 
 
 
 به مرگ نزدیک گردم

...حتی اگر....هرگز باز نیاید
 
 
وهرگز باز نپذیرم شکسته دل را


دوباره عاشقی کردن!!!
 


بانوی شب بودن نیز عالمی دارد
 
 
 حتی در تنهائی که
 


...آه......چرا کتمان کنم؟؟!!!
 


همیشه بانوی تنهای شب بوده ام
 
 
....همین !!!


و گم شده در دروغ
 
 
 
دلباخته بر خیال!!!
 
 
 
 همیشه بانوی شب بوده ام!!!!
 
 
 
چهارشنبه 21 فروردین1387