شــب است وقــطره های ریز  باران

چـــکد از ســقف این خانه ء  ویران

به هـــمراهی آن  اشــک ء غــمینی

که مــی ریزد  زچــشمانم  بــدامان

بـروی مـــیز شــمعی پرتو افـــشان

به ســختی خــانه را کرده فــروزان

زمــن تـک ســایه ای مانده به دیـوار

بــسان خـــودء مــن  سردر گریـبان

گرفـــتارم بدرد ورنـــج ء حــرمان

جـــدائی رنــج دارد٫ رنــجءهـجران

به گــریان دیـــده ای٫خوانم خـــدا را:

((خـــدایا  یـار مـــن راباز گـــردان))

 (( خــداوندا  ٫تـــو٫ ا ورا  بازگــردان))!!!

....

دلــم جــا مــانده  در  دنیــای غــمها

پــس از او ٫ مـانده ام زار وپریــشان

     بخــود گــویم چــراازاو گــذشــتی!!!!!

 پشــیمانم    پشــیمانم ،   پشــیمان !!!

دلــم غمــگین   نگه دوزد  به رویم

بمن گوید :  توای هــمواره حـیران

     منــم غـمگین شدم! غمگین  ونالان !!!

    تو خـود کردی و لعـنت  برخودت باد

   مرا هم  بیش ازاین دیگر مَسوزان!!!

نشستی  روز و  شب  درخلوت غم

جـدا   از عالــمی ٫ هــمواره گریان

 نگفــتی٫ مــن ، گناهــی هم ندارم !!!

  مـنم  تنـها شــدم : یک قــلبء ویران ؛

دلء شــیدای تو٫ خـون خورده هرشب

ســپس  ازهــجراو گشــتی هـــراســان!

کـــنون غـــمگین دل  و زار و  پریشی

زرنجت روح و جـان هم ٫گشــته بیجان

نگفـــتی ؛ مـــن ؛چه سان باید  بســـازم

ملامـت  کـــرده ای ما را  فـــراوان !!!