مـــوج دریـا ســروده فــرزانه شــیدا - ف. شــیدا
 
 
ز ســوز دل ز اشــک و آه ســینه
 
 
ز ایــن دنــیای   آلــوده  به   کـینه
 
 
ز این بخــت ســیه،  این روزگارم
 
 
که هــردم مشــکلی  آرد ، بـکارم
 
 
دگــر صــبر وقــراری  هم نـدارم
 
 
زغمها ، تک غمی را ،  کم ندارم!
 
 
دگرمحــصول غـم در  مـزرع دل
 
 
  شــده پربار وانواعـش چـه کامل!!!
 
 
و این  دنـیا  ومـردم ،این عـزیـزان
 
 
چو خاری بوده براین ســینه وجان!
 
 
 غـمم  دادنــد و صــبرم را ربــودند
 
 
اگــرچـه دردلــم  محــبوب  بـودنـد!
 
 
 مــرا  یاران مــن، ایــن همنــشیـنان
 
 
 بـظاهرمرحـمی، باشــوق  درمــان 
 
 
 چــو گـرگی ،در لـباس میــش بودند
 
 
 بجای نــوش برمـا  نیــش بــودنـد!!!
 
 
 ولــی دل از ســرمــهر و صـداقت
 
 
  فــدا کـرده وجــودش دررفــاقت!!!
 
 
 ویــارم  ! ... آن  یــگانه  آرزویـم !
 
 
 نمــیدانم ا زاو، بایــد چــه گـــویم؟!
 
 
 چه ازغمگین دلم براورسـد سود؟!
 
 
 که صد چندان به رنج سـینه افزود!
 
 
ولـی او، چـون هــوای بــودنم بود
 
 
  کـنارش، لحــظه  آســودنم  بـود!!!
 
 
هــمین دلـدار من ،‌این یار د یـرین
 
 
نهـانی ضربه زد بر قـلب  غمگین
 
 
 بــرویم  بســته او، هــر راه دیــگر
 
 
  ز اودارم ، درون ســـینه  خنـجر!
 
 
مـن اوراهــم، به قــلبم جـا نــمودم
 
 
 وهـرگـزازغـمش ،غـافـل  نبـودم!
 
 
ز خود از  چه نکردم  من  گلایه؟!
 
 
  کمی  باید  نهـم از خویــش مایه!!!
 
 
مـنم   یک   ابـله   دیــوانه   بودم
 
 
  که قلـبم را بر این دنیا  گـشودم!!!
 
 
کـنون دنیای دل هـم زیــرورو شـد
 
 
 به چشمم زندگی همچون عـدّو شـد
 
 
هــمه  دنـیا  مــرا با  غـصه  آزرد
 
 
 مـرا تا  کنـج تلـخ بـی کـسی بــرد!!!
 
 
 کنـون یـارب چه سان  تدبـیرجویم
 
 
غـمم را با  کــدامین  پــیر گــویم؟!
 
 
 چـه کـس اکنون کند چـاره بکارم؟!
 
 
که  دیـگر تاب  نامـــردی  نــدارم!
 
 
که در این بــحّر رنــج   زنــدگانی
 
 
مـــنم  تنـــها ،   بــدون  هــمزبانی!
 
 
 تو گـــربر سـاحل دریــا نشـــینی
 
 
دلـم را،‌ د رمــیان  مـــوج  بـــینی!
 
 
دراین دریـایـی غـم ،حـیران دردم
 
 
دل  ویــرانـه  را، آواره   کــردم!!
 
 
تـــوکّل  بر تــو  کــردم از ته  دل
 
 
 که  شــاید  قایقـــم  آیـد به سـاحــل
 
 
تو باید دســت من گیری به غـمها
 
 
توای  پــروردگار  خوب  و یکــتا
 
 
که  اکــنون در مـیان مـــوج  دریـا
 
 
منم  تــنها  ترین ، تــنهای تــنها!!
 
 
مــبادا ، تو  امـــیدم  را بگــیری
 
 
مگــو بایـد  به تنــهائی  بمـیری!!!
 
 
تو تنـــها چـــاره قلـــب غمـــینی
 
 
که باید ؛ لحـظه ای؛ ما را ببینی!
 
 
فـــراموشم  مـکن  یارب  بدنـــیا
 
 
پــناه من  توئــی در اوج  غــمها
 
 
پــناه  من  توئــی در اوج غــمها !
 
 
 
۲۴اردیبهشت ماه۱۳۶۲
 
 
باز نویسی ۱۳۸۶ اسفند
 
 
ســروده فــرزانه شــیدا
 
 
 Farzaneh Sheida
Ofu Beach