بانوی شب
 
بانوی شب
 
 
 
بر واژه ها چنگ میزنم
 
 

و دلم ....دلم بر آفتاب میسوزد ...
 
 
 
 
که مرا بر پرتو خویش باز میخواند
 
 

ومن...آه ... من ...
 
 
 
 
در سایه های ناماندگار
 
 
 
 
...هنوز بخود می پیچم... می پیچم
 
 

...وکلام عشق محو تر از همیشه ...
 
 
 
آفتاب را فریب میدهد...
 
 


در درخشش شیشه ی شکسته خویش!!!
 
 


این میان تصویر قلب شکسته ام....
 
 
 
 
درخششی دیگر دارد...
 


بر چهره شیشه ای عشق ...
 
 
 
وسنگی درکنار آن!!!!
 
 

آری بخند...
 
 
 
 
آفتاب برای من نبود ....
 
 
 
 
نه مگر برای ...
 
 
 
به رخ کشیدن تصویر شکسته ی دلم
 
 

بر شیشه تکه تکه ی  عشقی نابسامان!!!
 

اما....بانوی شب بودن نیز
 
 
 
 ...عالمی دارد...
 

حتی اگر شکسته دلی
 
 
 
 بیش نباشم...
 


و فراموش شده ای
 
 
 
در دیدگان آبی خورشید گون عشقم
 
 
 
 وغمزده ای
 
 

از نگاه خورشید افتاده...!!!
 
 


بانوی شب بودن نیز عالمی دارد...

حتی اگه همه شب.... آسمان آبیم ...
 
 
نوری از حضور عشق نداشته باشد
 
 
 
وشهاب گونه....
 
 
 
 به مرگ نزدیک گردم

...حتی اگر....هرگز باز نیاید
 
 
وهرگز باز نپذیرم شکسته دل را


دوباره عاشقی کردن!!!
 


بانوی شب بودن نیز عالمی دارد
 
 
 حتی در تنهائی که
 


...آه......چرا کتمان کنم؟؟!!!
 


همیشه بانوی تنهای شب بوده ام
 
 
....همین !!!


و گم شده در دروغ
 
 
 
دلباخته بر خیال!!!
 
 
 
 همیشه بانوی شب بوده ام!!!!
 
 
 
چهارشنبه 21 فروردین1387