دلم فریاد میخواهد

میان  حسرت  و دیدار ... میان لحظه های تار   منم  آن  ماهی دریا  ... و   دنیا مرغ ماهیخوار  منم دل کنده از بودن...  دمی  ازغم   نیآسودن   کنارم سایه های دوست...ولی در بی کسی بودن! نشان عشق وشادی ها... بدل همواره بس مبهم به هر مهری، سپردن دل...شکستن بازهم محکم! دلم فریاد   میخواهد  ...  میان   دشت بی مهتاب کمی آسودگی دیدن، دمی ،چندی ..بوقت خواب دلم سوزان وبس گریان ،   رها  گشته زهر پیمان ز زخم  حیله  و   نیرنگ،  دگر باره  دلی بی جان   مرا آغوش  تنهائی  ...   یگانه   می کشد  در بر مرا آخر به  تنهائی   ...   بَرد  در ؛؛ خلوت   آخر؛؛ در   آن  خلوتگه قبری ، که برآن چشم گریان است ولی   تا بودی  وهستی  ، زمردم دل پریشان است!   نمیخواهم   بریزد   اشک،  بوقت مردنم   چشمی فقط   یاد آورد   روزی  ،  که داده  بر دلم خشمی نمیخواهم   فراغم   را  ، کسی  با  سوز دل خواند    که آندم را  ، که هستم من  ،   نیازم  را   نمیداند دلم  فریاد میخواهد  ... دلم  فریاد    میخواهد ولی  این  خلوت  شبها ...مرا   خاموش   میدارد      ...  مرا خاموش میدارد!!!  سروده فـــرزانه شـــیدا چهارشنبه 21 فروردین1387