بیچاره دلم که مانده در باران بود
در بارش لحظه های غم ویرا ن بود
بیچاره دلم که همره ابر گریست
هر بار که سینه ی سما گریان بود
دوشنبه 13 خرداد 1387
فرزانه شیدا
چو مست از باده ی دنیا
سرودم با دلی رسوا
اگر گفتم درونم را
بدون لحظه ای پروا
بوّد شاهد خدای ما
در این گنبد گه رویا
همیشه بوده ام شیدا
همیشه بوده ام شیدا
ف.شیدا
دوشنبه 13 خرداد 1387
شاعران همواره غمناکند
بسکه دل نازک ودل پاکند
هر یکی چون چشمه ای جاری
از درون سینه ی خاکند
فـرزانه شیدا
دوشنبه 13 خرداد 1387