مست وهشیار

 

 

دیشب از میکده بگذشتم و یک مست خمار

 

از رهی آمد و پرسید مرا با دل زار

 

عشق در میکده و خان وفا کنج دل است

 

به کجا میروی ای صالح دائم هشیار !!!

 

به کجا ره سپری ، هر شب و هرشب بیدار؟!

 

گفتمش جان دلم باز به میخانه برو

 

دل ما با دل تو هیچ ندارد گفتار !

 

تو اسیر مّی و ما مست شب و عرفانیم

 

مستی باده ترا بوده...مرا ؟! غصه’ یار !!!

 

فرزانه شیدا جمعه 26 بهمن 1368

 

 

 

افتخار دارم که سروده شاعر عزیزی را نیز

 

 خدمت دوستان گرام

 

در این پست قرار دهم:

 

نویسنده:صدای پای نسیم

 

 (آقای علی میرشمس مقلب به :شــیدا):

 

 

مست وهشیار:

دیشب از میکده بگذشتی و یک مست خمار

 

از رهی آمد و پرسید تو را با دل زار؟!

 دل تو زار به عشق است نکویش میدار

 

 وینچنین قصه به تاریخ نگردد تکرار

گو به آن باده زن مست که هشیاری من

 

از سر، مستی یار است و غرور دلدار

 گفتی اش جان دلم باز به میخانه برو؟!

 

تو خودت ساقی مائی به برم جام بیار

او اسیر می و تو مست شب و عرفانی

 

 من اسیر دلم و اینکه نگیری تو غبار

 دل من خسته ز هجران و غم یار اینجا

 

 تو بیا ابر کنون بر تن من بیش ببار...

 تقدیم به شما سر کار خانم فرزانه شیدا

 

هم اکنون جاری گردید:

 

جمعه 26 بهمن1386 ساعت: 21:55

 

وبلاگ صدای پای نسیم

 

سراینده شیدا:( آقای علی میر شمس):

 

http://sedaye-paye-nasim.blogfa.com 

 

 وتقدیم به رسم شیدائی:

 

 

  آشــیانه شــــعر:

 

 

 

http://www.fsheida.com