ساقی وُ مّی بود وُ بر ساغر شراب و مُخمری
محفلی بود و ُدمّی بود و ُبسی عارف دلی
هرچه میکردم ، بیایم ، آن میان ، شاید رهی
باز دیدم , جایگاهی نیست مارا , درچنانین محفلی
...
با دلم گفتم که : شیدا جای خود پیدا نما !!!
جاى ما خالى , ولی، ازچه جدا مانده ، دلیم؟!
قلب ِشیدا را کجا باید که باشد جایگاه ؟!
گو بمن" شیدا ؟! چرا, زین محفل عارف ،
بدین سان غافلیم .؟
ف.شیدا - فرزانه شیدا
شنبه 25 مهر ماه سال 1388 fsheida
تابلوی من دیواریه
پراز گل و قناریه
حتی تو ُ بارون وتو ُبرف
خودش میگه : بهاریه
وقتى نگاهش مى کنم
اشکای قلبم جاریه
قصه داره ! قصه ی عشق!
قصه ی اشک و زاریه!
خاطره ی جدائیه
قصه ی تلخ خواریه
خاطره ی جدا شدن
درد وغم و نداریه
نداشتن عشقی که رفت
قصه ی بی قراریه
کسى آخه نمى دونه
این تابلو... یادگاریه !!!
فـرزانـه شــیدا - ف.شـــیدا
در پنجشنبه 23 مهر 1388 - 06:40
هیـچ دراین باده وپیمانه نیست!
محرم اسرار دلم گو که کیست ؟
گاه به پیــمانه سـرودم دمّی
گاه فرو رفــته بیک ماتمی
باز هــنوزم ...که هــنوزم هــنوز ..
بازمنم خــسته دراین حال وروز
روز وشـبی رفت وثمر هیـچ نیست
حاصل این (بودن و رفتن )به چیست؟!
گاه به عشقی شده دل مات ومنگ
گاه به سرسختی دنیا چو سنگ
باز هــنوزم ...که هــنوزم هــنوز .
مانده دلم درغم واندوه وسوز
باز منو جام می و خلوتی
گوشه اندوه دل و حسرتی
باز نگویم چه سرآمد مرا
شاهد من بوده دل وآن خدا
باز هنوزم که هنوزم هنوز
گفته دلم با غم عالم بسوز
هیـچ دراین باده وپیمانه نیست!
محرم اسرار دلم گو که کیست ؟
11مهرماه 1388
فرزانه شیدا /ف.شیدا
Farzaneh Sheida -fsheida