بیچاره دلی که خوش به باران باشد(همدل باران)‌باده ی دنیا /شاعر

 

 

بیچاره دلم که  مانده در باران بود

 

در بارش لحظه های غم ویرا ن بود

 

 بیچاره دلم که همره  ابر گریست

 

هر بار که سینه ی سما  گریان بود

 

دوشنبه 13 خرداد 1387

 

فرزانه شیدا

 

 

 

 

 

 

چو مست از باده ی دنیا

سرودم با دلی رسوا

اگر گفتم درونم را

بدون لحظه ای پروا

بوّد شاهد خدای ما

در این گنبد گه رویا

همیشه بوده ام شیدا

همیشه بوده ام شیدا

 

ف.شیدا

 

 دوشنبه 13 خرداد 1387

 

 

 

شاعران همواره غمناکند

بسکه دل نازک ودل پاکند

هر یکی چون چشمه ای جاری

از درون سینه ی خاکند

فـرزانه شیدا

 دوشنبه 13 خرداد 1387

 

نسیم آرزو

 

ای نســـیم  دلــنواز   آرزو

 

باز بامن قصه ای دیگر بگو

 

گو که لبخندی ز خورشید آمده

 

در طـــلوعی نور امـــید آمده

 

تا دهد گرمی به قــلب بــیقرار

 

تا نگیرد قـــلب من از روزگار

 

گو سرشکی کز جفا زاری شده

 

پای گـــلزار وفا جـــاری شده

 

گو مشو نومید ازاین شیب وفراز

 

میرســـد شادی به باغ خانه باز

 

کو نمی مـــیرد گل لبخند عشق

 

گلشنی خواهد شدن پیوند عشق

 

گو که ساز ان نــگاه دلـــربا

 

میـــنوازد نغمه های خنده را

 

گو که تا آرام جان گیرم دمی

 

مانده ام تنـــها  بدون همدمی

 

ای نســــیم دلـــنواز آرزو

 

با خــدایم قصه ی مارا بگو

 

گو که چــشم انتظار من توئی

 

در شب راز ونیــاز من توئی

 

از تو میخواهم  مرا یاری دهی

 

تا بیابـــم پیش پای خود رهی

 

ازتو نومــــیدی ندیده این دلم

 

تا به آرامی رســــیده این دلم

 

چون توئی حامی من در باورم

 

همرهــــم باش ای پناه ویاورم

 

همرهــــم باش ای پناه ویاورم

 

 

۵ آذر ماه ۱۳۸۳

 

 

فــرزانه شـــیدا

 

خالی

 

 

انقدر غمگینم انقدر دلگیرم

آنقدر گریه به قلبم جاریست

که دلم از غم تو دریائیست

با لبم میخندم با دلم میگریم

غم بدل پروردن گرچه بس تکراریست

بر دلم تکراریست!!!

آنقدر مجنونم آنقدر شیدا دل

انقدر ویرانه

که به دل میدانم خنده را جا ئی نیست

خنده را جا ئی نیست !

انقدر چشم براه بادلی مانده به آه

آه ای رفته زمن... جای تو بس خالیست

جای تو بس خالیست !

ف.شیدا/ سه شنبه ۷ خرداد۱۳۸۷