بی تو

 

 

برایت قصه میگفتم

 

 

برایم قصه میخواندی

 

 

میان ماندن ورفتن

 

 

مرا ازخود نمی راندی

 

 

 

ولی در خامش روزم

 

 

بیادت روزء شیرینم

 

 

 

بساز همدلی جانا

 

 

ترا با خویش می بینم

 

 

کنون هر سو نظر  دارم

 

 

به نجوای  تو  دل دارد

 

 

نگاهم در شب هجران

 

 

 فقط بهر تو می بارد

 

 

فقط بهر تو می بارد!!!

 

 

جمعه۶ اردیبهشت ۱۳۸۷

 

سروده  ی فــرزانه شــیدا

 

 

؛به شیدائی: کسی ؛؛فرزانه ات ؛؛نیست؛

 

 

 

 

برودیگر مرا حرفی   بلب  نیست

 

 

 

 

 دلم میمیرد اما... بر تو تب نیست!

 

 

 

 

برو کین ساحل ما موج غمهاست

 

 

 

مرا طوفان غم در سینه برپاست

 

 

 

 

برو... حتی  نمیگویم  که  بازآ

 

 

 

 

نمیجویم  ترا ...دیگر بفردا...

 

 

 

 

برو  دیگر نمیگیرم   نشانت

 

 

 

 

زخاطر  میبرم  آن  دیدگانت

 

 

 

 

مرا از اوج عشق وشور وشادی

 

 

 

 

فرو بردی   به  قعر   نامرادی

 

 

 

 

مرا  از    آن    بلندای    محبت

 

 

 

 

رساندی تا سیاهی های  محنت

 

 

 

 

کنون همچون غریقی کنج ساحل

 

 

 

 

فتادم  از غمت غمگین  و بیدل

 

 

 

 

مرا این  عاشقی  تا غم   کشانده

 

 

 

 

ولی حرفی  دگر بر لب  نمانده!

 

 

 

 

اگر این تک نفس  هم  بی تو سر شد

 

 

 

 

بدان  عشق توهم  از  سر  بدر  شد

 

 

....

 

 

 

کنون دیگر برو حرفی مرا نیست!

 

 

 

 

خدای ما  ... ز قلب  ما جدا نیست

 

 

 

 

خود او   درمان کند   اندوه دل  را

 

 

 

 

اگر چه مانده ام   غمگین  و تنها!

 

 

 

 

 

چو نومیدی   بدیدم  از تو هم  نیز

 

 

 

 

دگر  صبرم شده از غصه  لبریز

 

 

 

 

 

برو...  دیگر  نمیخواهم   بمانی

 

 

 

 

ولی   باید   فقط    اینرا   بدانی:

 

 

 

 

کسی هرگز چو  من  دیوانه ات نیست

 

 

 

 

 

به ؛ شیدائی؛ کسی ؛فرزانه ات ؛ نیست!

 

 

 

 

 

برو ... با قلب  ما  هم  بی وفا   باش

 

 

 

 

 

توهم چون دیگران جور وجفا باش

 

 

 

 

 

برو ...  این زندگی را جستجو کن

 

 

 

 

تمام  زندگی  را ...  زیر و رو کن

 

 

 

 

 

برو  از  کف  بده  این   قلب  ما را

 

 

 

 

نمی یابی   چو  من    دیگر   بدنیا

 

 

 

 

کنون   با   قلب  ویران   همنشینم

 

 

 

 

دگر با   هجر  تو     خلوت نشینم

 

 

 

 

ترا از  سوز  قلبم   با خبر نیست

 

 

 

 

 

ولی دل را شکستن هم هنر نیست!!!!

 

 

 

 

 

برو کس همچو  من دیوانه ات   نیست

 

 

 

 

؛به شیدائی: کسی ؛؛فرزانه ات ؛؛نیست؛

 

 

 

 

۱۳ فروردین ۱۳۸۷/۱۹ آپریل۲۰۰۸

 

 

 

سروده فـــرزانه شـــیدا

دلم فریاد میخواهد

 

 

میان  حسرت  و دیدار ... میان لحظه های تار

 

منم  آن  ماهی دریا  ... و   دنیا مرغ ماهیخوار 

منم دل کنده از بودن...  دمی  ازغم   نیآسودن

 

کنارم سایه های دوست...ولی در بی کسی بودن!

نشان عشق وشادی ها... بدل همواره بس مبهم

به هر مهری، سپردن دل...شکستن بازهم محکم!

دلم فریاد   میخواهد  ...  میان   دشت بی مهتاب

کمی آسودگی دیدن، دمی ،چندی ..بوقت خواب

دلم سوزان وبس گریان ،   رها  گشته زهر پیمان

ز زخم  حیله  و   نیرنگ،  دگر باره  دلی بی جان

 

مرا آغوش  تنهائی  ...   یگانه   می کشد  در بر

مرا آخر به  تنهائی   ...   بَرد  در ؛؛ خلوت   آخر؛؛

در   آن  خلوتگه قبری ، که برآن چشم گریان است

ولی   تا بودی  وهستی  ، زمردم دل پریشان است!

 
نمیخواهم   بریزد   اشک،  بوقت مردنم   چشمی

فقط   یاد آورد   روزی  ،  که داده  بر دلم خشمی

نمیخواهم   فراغم   را  ، کسی  با  سوز دل خواند

  
که آندم را  ، که هستم من  ،   نیازم  را   نمیداند

دلم  فریاد میخواهد  ... دلم  فریاد    میخواهد

ولی  این  خلوت  شبها ...مرا   خاموش   میدارد  

 

 ...  مرا خاموش میدارد!!!

 سروده فـــرزانه شـــیدا

چهارشنبه 21 فروردین1387