دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا

اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheida

دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا

اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheida

هراس زندگانی -شعری از فرزانه شیدا

 
 
 
هراس زندگانی دام  عشق   است
 
ز سرمستی وشور جام عشق است
 
دهد   آوراه گی...  دلها   بسوزد
 
چو رسوائی وغم همگام عشق است! 
 
مرا هم عاشقی ، بیچاره ام کرد
 
ز غمها ،عاقبت ، آواره ام  کرد
 
شدم  تیشه  بدستی  همچو  فرهاد
 
ز عشق وعاشقی   فریاد... فریاد!!
 
 
چه  شد آ رامش  قلب  غمینم؟؟!! 
 
 
چه سان گردد دل ویرانه  ، آباد؟!
 
 
دلم  مخروبه ای  ویران سرا  شد
  
 
همه  اسرار  قلبم  برملا   شد !!!
 
 
امیدم رفت   وروزم  در  سیاهی
 
 
خدواندا ببین !! عمرم فنا شد !!!
 
 
شدم از عاشقی   یک  قلب ویران
 
 
بدرد  عاشقی  همچون  اسیران 
 
 
اگر عشق  جهان  اینگونه  باشد 
 
 
خداوندا   دل  زارم    بمیران!!
 
 
که تنها شوق انسان مهربانی ست
 
 
به جان مانند  اکسیر جوانی  است
 
 
اگر ؛ مهر ومحبت ؛  جان   بسوزد
 
 
چه  امیدی دگر بر زندگانی ست ؟!!
  
 
به غم مُردن فقط  فرجام عشق است
 
 
؛؛هراس زندگانی ؛؛دام عشق است!!!
 
 
ز آنروز  در  هراسم   از محبت
 
 
که قلبم  عاشق   ناکام   عشق است
 
 
آذر ۱۳۶۲پنجشنبه / سروده فرزانه شیدا
 
 

قصه ی کبوتر

 
شاید این شعر بنظر بچه گانه بیاد یا برای بچه ها
 
 
اما این خاطره ایه که در زمان بودنم در ایران
 
 
برای من درمحل کارم پیش اومد وکبوتری
 
 
در راه پله ای بسوی در پشت بام
 
 
گرفتار شده بود ومن نمیدونستم
 
 
 ایا متعلق به کسی در اون ساختمان چند طبقه
 
 
ممکنه باشه یادر بعدازظهری
 
 
 از پنجره های راه پله ها داخل شده
 
 
وراه خروج رو  گم کرده بود! 
 
 
هنوزم نمیدونم!
 
 
ولی من این شعر رو بیاد اون روز گفتم البته فرداشبش!
 
 
 یادش بخیر!
 
 
بهرحال  اگه مال  کسی بود دیگه  باید خوابشو ببینه!!!
 
 
 
 
چند روزی کبوتری  توی خونه
 
 
بدون   آشیون   ُو آب   و   دونه
 
 
اســـیر پنجره های  بســـته    شد
 
 
اونقدر زد به شیشه تا خسته   شد
 
 
نمیدونست  راه  رفتنش   کجاست
 
 
از کجا اومده از چپ یا که راست
 
 
تا که نزدیک میشدم ، پر می کشید
 
 
نه آب ودونه میخورد، نه میخوابید
 
 
اونقدر با غصه  چش بهم  میدوخت
 
 
که دلم بحال اون طفلکی  سوخت!!!
 
 
هرچی که براش میبردم ، نمیخورد
 
 
دیدنش  ؛   منو  ؛   بیادم   میآورد
 
 
هردومون    در  آرزوی      پرواز
 
 
هردومون   با    زندون غم   دمساز
 
 
هردومون   در آرزوی  ،   یه نفس
 
 
 یه  نفس   براحتی ‌،   دور از قفس
 
 
هردومون    بفکر   پر    کشیدنیم
 
 
 رفتن   و   به   آشیون     رسیدنیم
 
 
پشت شیشه ها، همه شادی  وشور
 
 
منو  اون  ،  ز شادی و رهائی دور
 
 
؛ شیشه ؛ ‌زندونی واسه جدائیمون
 
 
؛ یه قدم ؛ ...
 
 
؛ یه قدم ؛ فاصله   تا   رهائیمون!!!
 
 
ولی هردومون   ز پرواز ، ‌ناامید
 
 
شیشه ها ؛  اسارتو ُ ؛  میدن نوید!!!
 
 
همه جا     پرنده    توی   آسمون
 
 
منو اون ؛  اسیر بازی   زمون!!!
 
 
 ؛ سرنوشت ؛ اونو باین قفس کشید
 
 
  طفلکی    کبوتر  ناز و  سفید !!!
 
 
منو هم یه جور دیگه زندونی کرد
 
 
اسیر   خونه   ز    تنهائی   ودرد!
 
 
عاقبت    دلم     نیومد ؛    کبوتر
 
 
بمونه  خسته   وتنها  ؛   پشت در
 
 
شیشه  رو، بروی  اون ؛ باز کردم
 
 
اونو   تشویق ، واسه   پرواز کردم
 
 
کبوتر با   شادی  و   شور    پرید
 
 
پر زنون رفت  وبه  آسمون رسید!!!
 
 
ولی من   !  هنوز  اسیر  زندونم
 
 
  تا  ابد هم ؛  توی   زندون میمونم !!!
 
 ::::
 
هر   پرنده ای   برای    پروازه
 
 
قفسا رُو ولی ؛  آدم  ؛ میسازه!!!
 
 
خوبه آدم ؛ اونو ؛‌ زندونی  کنه!!
 
 
؛ اونو؛  توی یک هلفدونی کنه!!!
 
 
ولی خوب نیست که خودش بمونه توش
 
 
 همه ی ؛ درا ؛  بشه ،  بسته بروش!!!
 
.....
 
 
، اسیرا ،   ‌درد اسیرُو ؛ میدونن
 
 
واسه  این از    قفسا  هراسونن
 
 
یه  اسیر؛  اگه خودش گرفتاره
 
 
دیگرانُــو    به   قفس   نمیآره
 
 
منم  اون  طفلی رو آزاد کردم
 
 
دل  ویرونشُو هم ،  شاد  کردم
 
 
اگه  مال  کسی   بود    کبوتره
 
 
حالا بچه   رفته ُو  جا هم تره!!!
 
 
شایدم   اینجوری آشوب  کردم !!!
 
 
ولی آخرش بگم :  خوب کردم!!!
 
 
 
  ۱۳۶۲/۷/۲۳ مهرماه جمعه
 
 
سروده فرزانه شیدا
 
 
 
 
 
 

کودکی ...جوانی ...و امروز

کودکی ...جوانی ...و امروز

 
در شعله های عشق سوختن باید
 
 
با سلام خدمت دوستان عزیز این شعر
 
در دوقسمت سروده شده
 
 بخش اول تا دوره جوانی (شباب*)
 
متعلق به 1364
 
ودنباله آن متعلق به زمان  کنونی میباشد
 
 پیشا پیش از حضور گرم یکایک دوستان
 
 ممنونم
 
 
 شعر مذکور را از سایت اختصاصی خود
 
 با ینجا منتقل کردم
 
 چون سایت دچار اشکال ثبت گردیده است
 
شادمانه موفق باشید 
 
 
 
 
 
 
 
چون بدنیا   آمدم   با   اشک  چشم
 
 
 
اشک را  در دیدگان    دارم   هنوز
 
 
 
 
چون به شب  زاده شدم  خونین بدن
 
 
 
 
ظلمتی در خون دل  دارم  به روز!!!
 
 
 
تاب     گهواره   مرا  در    کودکی
 
 
 
پرورش   داده    برای   پیچ  وتاب
 
 
 
لای   لای     مادرم       اندوهناک
 
 
 
گفته  تا  طفلی  به  آرامش بخواب!!!
 
 
 
 
کودکی  نوپا   شدم  خوردم  زمین
 
 
 
 تا    بیآموزم      "  ره    افتادگی
 
 
 
لب  گشودم    چون  بر گویا  شدن
 
 
 
لکنت    وحشت     بدادم   زندگی!!!
 
 
 
 قصه هائی می شنیدم   روز وشب
 
 
 
از زن   جادوگر   ودیو   و  پری
 
 
 
بی خبر  زآنکه در  این  دنیای  ما
 
 
 
 آدمی  دیوی   بّود  " در پیکری!!!! 
 
 
روزها   اندر    پی  هم    میگذشت
 
 
 
کودکی طی  شد   جوانی   سررسید
 
 
 
در جوانی      قصه های    زندگی
 
 
 
در حقیقت   قلب ما   را   میدرید!!!
 
 
 
...آذر 1364     ف.شیدا
 
 
ØØØØØØØØØØØØØØØØØØØØ
 
 
 
دنباله شعر 1386هـفتم اسفند
 
وامـــروز.....  
 
 
تا   گذشتم    من  ز   ایام     شباب
 
 
 
در میانسالی     دلم   غمها     کشید
 
 
 
همچنان در   روزگار   و   زندگی
 
 
 
غم  شتابان   در    پی  ما   میدوید
 
 
!!!
 
 
گرچه   در شور و  شر این  زندگی
 
 
 
در تلاش   " بودنم "    حرفی  نبود
 
 
 
لیک  هر روز  و شبی  در  روزگار
 
 
 
غم  به  خلوت   باز آغوشی  گشود!!!
 
 
  
 بستر  شبهای   دل  در اشک  چشم
 
 
 
 خیس احساس " شکستن"  گشته بود
 
 
 
وه    بدنیائی    که   رویاهای   شب
 
 
 
بازهم   با   رنگ غم  آغشته  بود!!!
 
 
 
 
پا گرفتیم    به   گویائی    و  عقل
 
 
 
همچنان    نادان  دنیا     مانده ایم
 
 
 
گرچه از عرفان و علم   واز خدا
 
 
 
هرچه پیش آمد به دقّت خوانده ایم!!!
 
 
 
 
 لیکن از عالم   به عمر  و  زندگی
 
 
جز غمی برما نصیبی  نیست نیست!!
 
 
بس زمانی   طی شد  و درمانده ام!!!
 
 
عاقبت ؛معنای بودن ؛ چیست چیست؟!!
 
 
 
 
بودن  و... افتادن  و ...   برخاستن
 
 
 
قصه ی امروز و دیروز  و  شباب
 
 
 
در هراس ؛بودنی ؛ هر روز وشب
 
 
 
مهد آرامش   فقط   دنیای  خواب!!!
 
 
 
 
باز هم   افسرده    بر جا مانده ایم!
  
 
دلشکسته   در کف    این   زندگی
  
 
حاصل بودن در این دنیای  وحش
 
 
حسرتی   بود و....غم    بازندگی!
 
 
من فقط  دانم  که  عمر و روزگار
 
 
از برای     دلشکستن ها    نبود!!!
 
 
گر  دمی    آرامشی   آمد     بدل
 
 
دشمنی   آمد  ،  ز ما   آنرا  ربود
 
 
دل شکستند   وشکستیم   و دریغ
 
 
؛ بودن انسان؛ به خود    معنا ندید
 
 
لحظه های زندگی    آنگونه  رفت
 
 
کآخر این؛ بودن ؛به پوچی ها رسید!!!
 
 
 
 
فرزانه شیدا
 
 
هفتم اسفند ماه ۱۳۸۶
 
 
 
دوستان نظرات رو از سایت  باینجا منتقل کردم:
 


20.

Salaam,

Ahsant ! Saheeh ast !

Dorood bar shomaa !


- by مسیح شوخ, 2008-02-27, 4:43 AM

------

سلام خدمت شیدا خانوم...

براتون توی وب لاگتون در پرشین

 یه چیزایی نوشتم...

اگه ممکنه برید بخونید... ممنون....

آشیانه جالب و دوست داشتنی دارید...

 به کوچه ما هم سر بزنید....


- by کوچه مهتاب, 2008-02-27, 4:47 PM

--------------

سلام.شعر زیبایی بود.گرچه دیر اما سعادت آشنایی

 با شما و البته بیشتر با شعراتون رو دارم

خوشحال میشم به من هم سری بزنید و در صورت

امکان تبادل لینک هم کنیم

موفق باشید


- by مجید, 2008-02-27, 6:04 PM--

--------

چه جالب

یک ساعت طول کشید  (با کم و زیادش)

 تا این صفحه ی نوشتن یادداشت باز بشه

من فکر کردم یا خرابه یا برای من نمیاد!!!

 برای همین رفتم توی بلاگ اسکای نوشتم ...

صبر کن کپی کنمش اینجا .....

---------------------------- آهان بیا :

فرزانه جان سلام
آخیش بالاخره تونستم یه جایی برات بنویسم
بازم میگم واقعا بعضی اسما با مسما هستند
چقدر قشنگه که اسم تو فرزانه و فامیلت شیداست
بدون تعارف و بدون اغراق از خوندن تمام شعرا و مطالبی

که تونستم بخونم لذت بردم
خدائیش شعرات با آدم حرف میزنن
واقعا دلنشین و زیباس
من شاعر نیستم متاسفانه
ولی خیلی دوس داشتم که باشم
علی ایحال شعر خیلی دوس دارم و از میون شعرا
بعضیاشون خیلی به دلم میشینه و بعضیا هم نمیدونم چرا
هر کاری میکنم نمیچسبه !!!!!
خوشحالم و افتخار میکنم که بگم شعرای تو واقعا

به دلم میچسبه و کیف میکنم از خوندنشون
مخصوصا اونی که نصفش رو ۶۲ و نصفش

رو هم امسال گفتی جریان خواب و زندگی و مسائل

 و حواشی روزمرگیاس


راستی فرزانه جان من شعرایی که ازت دیدم یا

 مال سال ۶۲ بود یا ۸۶ ایم وسط ۲۶ سال چکار میکردی؟ !!!

‌شعرای این سالا رو چرا نمینویسی؟

 یا شایدم باشه من ندیدم
یه چیزی هم بی ربط بگم
از این که هم سال خودمی به خودم می بالم!!!!
من به همه میگم بابایی ولی مثل اینکه باید به تو

بگم خواهر خوب و نازنینم

البته اگه اجازه داشته باشم
قربانت - بابایی (ببخشید داداشی!!!)

- by بابایی, 2008-02-27, 8:23 PM

-----------

سلام: دوست خوب و شاعرم این نوشته با

 نوشته قبلی تفاوت داشت و دو زندگی را به

 تصویر کشیده بودی و خیلی خوب و عالی امید وارم

که همیشه موفق باشی و من نظرم در باره

 زندگی همین قدر بگویم

زندگی کردن من مرگ  تدریجی  بود

آنچه جان کند تنم عمر حسابش کردند

بیشتر نمی توانم بگویم چون نه دوران

 کودکی خوبی داشتم و نه دوران جوانی

از همان روزی که خود شناختم کار بود و

 دربه دری و اکنون هم که دارم پایان خط را طی می کنم

همین شعر و تنها همین یک بیت در باره

 من کاملا صادق است

 زندگی کردن من مردن  تدریحی  بود

 آنچه جان کند تنم عمر حسابیش کردند

امید که در پناه حق شاد باشی و

 در آخرین ساعات کاریم بهترین شعری بود که خواندم

در پناه حق و در کنار خانواده شادد وخندان

جاری همانند کاررون

(((((())))))


 فرزانه شیدا:

دوستان سوال فرمودند که درسابقه سرودن شعری

چرا تاریخ بعضی سالها نیست من طی این۳۲سال

 سابقه شعری (ازسن ۱۵ سالگی تاکنون*)

به مدت ۷ سال سرودن شعر را به صورت

 گسترده ، درنروژ کنار نهاده و به تحصیل

مشغول بودم وگاه تنها اشعاری کوتاه یا دوبیتی هائی

 میسرودم نمونه هائی از این دست اشعار

 ودلنوشته ها اکنون در وبلاگ پرشیان بلاگ

 من در پست جدید قرار دارد

 http://fsheida.persianblog.ir


 فــرزانه شــیدا

((((((((()))))))))

 

قصه این بار قصه ی همیشه نیست
دست من در دست تو ؟
این هیچ هم ساده نیست
تنگ امسال و دو ماهی،
فال حافظ ـ چشم بستن های متمادی
من برایت شعر می خواندم
این تمام آن چیزی بود
که برایش کنارم ماندی

قصه ی این بار قصه ی همیشه نیست
مرگ این سکوت در من
مثل تنگ امسال و دو ماهی
هیچ هم ساده نیست ...


- by شکولات آبی, 2008-02-27, 9:40 PM
 

سلام

وب زیباو جذابی دارید خوشحال میشوم سری هم

 به وب من بزنید

اگر مایل به تبادل لینک هستید به من اطلاع دهید.

در انتظار رد پای سبز شما

http://www.sahel59.persianblog.ir/
- by
اشک مهتاب, 2008-02-28, 5:43 AM

 

سلام

دوست گرامی شعر زیبایی بود و ای کاش

 دوران کودکی و بی خبری و سپیدی رنگها

همواره می ماند .

پیروز و استوار باشید .

http://www.judo-jam.blogfa.com

- by محمد پولادیان, 2008-02-28, 12:10 PM

----------

*** ساقیا برخیز و درده جام را ***


سلام فرزانه جان
خوبی؟
مطالبت زیباست مثل همیشه
من آپم خوشحال میشم قدم رو چشمام بذاری
منتظرم

===
گاهی وقتا از نردبون می ریم بالا تا دستای خدا رو

بگیریم غافل از اینکه خدا همین پایین ایستاده و

محکم نردبون و گرفته که نیفتی.
====
........#....................................# •*¨) ¸
.......###..............................### •*¨) ¸
.....######....**......**....###### •*¨) ¸
....########....*...*....######## •*¨) ¸
....#########....**...######### •*¨) ¸
.....#########...@...######### •*¨) ¸
......#########..@..######### •*¨) ¸
........#########@######### •*¨) ¸
..........########@######## •*¨) ¸
........#########@######### •*¨) ¸
......#########..@..######### •*¨) ¸
....#########....@...######### •*¨) ¸
....########...............######## •*¨) ¸
....######.............…........###### •*¨) ¸
.....####...............................#### •*¨) ¸
.......#......................................# •*¨) ¸
من آپم بهم سر بزن

[ بدرود]

http://www.a-t-i.blogfa.com/

- by علی, 2008-02-28, 12:18 PM

---------

تصحیح میکنم ....شیوا نه شیدا
- by shadi, 2008-02-28, 7:10 PM

6.

زیبا بود شیوا جان

راستش به دلایل نامعلومی دلم گرقت ...

فضای وبت هم ارومم میکنه هم غمگین

خیلی دوست دارم

موفق باشی


- by shadi, 2008-02-28, 7:09 PM

shadi346@yahoo.com

 

سلام . مثل همیشه شعرهات به دل میشینن

- by مرتضی, 2008-02-28, 10:26 PM

alley_love2007@yahoo.com


کودکی به بوییدن کمی آزادی خوش بود

کودکی با هر نگاه پیشه ای ، آهنگر ، نانوا ، بنا

و با هر سخن ، مهندس ، پزشک ، خلبان

کودکی معتاد آرامش بود

و اما جوانی ،

له شدن پی در پی

یا به قول شاعره ،

« مردی که باید باید به زیر چرخ های زمان له شود »

و امروز و فردا ،

کابوس تکراری نشدن دیروز...


- by ح.ک, 2008-02-29, 2:11 AM

 

چرا به من شک می کنی

من که منم برای تو

 لبریزم از عشق تو و

 سرشارم از هوای تو

- by شکولات ابی, 2008-02-29, 5:24 PM

 


1.   با تو  گفتم حذر از عشق   ندانم
سفر از پیش تو    هرگز نتوانم نتوانم
آخه دل کجارو داره وقتی یک دله اسیره
دله من اسیر دامه خودشم بخواد نمیره
تو با عشقتم یه روزی هر دو پای منو بستی

فردا با سنگ جدایی پر و بالمو شکستی
آره باورم نداری تو که اشکامو ندیدی

تو که با هر شب بارون غم عشقو نکشیدی

این منم که زیر بارون خاطراتو مینویسم
منکه با قطره اشکم رهگذار شب خیسم

کاش دوباره زیر بارون تو میومدی سراغم
تا ببینی مثه دیروز من هنوز یکدل داغم

ف. شیدا

بی تو مهتاب شدم باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و درآن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست بر آورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم اید تو به من گفتی از این عشق حذر کن
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب ایینه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است
تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن
با تو گفتم حذر از عشق ؟ ندانم
سفر از پیش تو ؟ هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو  پر زد
چو ن    کبوتر    لب  بام   تو     نشستم
تو به سنگ زدی من رمیدم    نه گسستم
بازگفتم که  تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم
اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید
یادم اید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای دردامن اندوه کشیدم
نگسستم نرمیدم ...ـ
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از  عاشق   آزرده خبر     هم
نه کنی دیگر از آن کوچه   گذر هم


بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم ...


ف.مشیری

- by ح . ک, 2008-03-01, 5:11 AM