بتو نامه مینویسم

 

بتو نامه   مینویسم ‌  ،‌از  همه حرف  نگفته 

ازتموم لحظه هائی ، که دل از جدائی گفته

بتو   نامه مینویسم ، با یه بغض ِ غم  نشسته

با حریر آبی اشک  ، با دلی که  بد  شکسته

بتو نامه   مینویسم ، که  بگم یدنیا     اشکم

پای عاشقی  همیشه ،دلی  گریون ِ سرشکم 

بتو نامه مینویسم :  که  دیگه  خم شده  پشتم 

 اما اشکامو واسه تو، پای هر شعری نوشتم

بتو نامه    مینویسم   ؛ که  بدونی  بیقرارم

توی زندگی وبودن ،چیزی جز تو کم ندارم

بتو نامه  مینویسم  که منو  دوسم     نداشتی

رفتی و رو قلب زارم ، داغ عشقتو گذاشتی

بتو نامه  مینویسم  ،  که   بیاد من  نموندی

توی خاکسترِ غمها ،هیزم   دلو  سوزوندی

بتو نامه مینویسم ، که  منو تنها   گذاشتی

رفتی وُواسه دل من ، حتی فردائی نزاشتی

بتو نامه   مینویسم ، که  بدونِ  تو  هلاکم

اگه اینجوری بمونه، ‌باهمین  دل زیرخاکم 

بتو نامه مینویسم   که زدل  صبوری رفته 

منکه صادقانه گفتم واسه من جدائی سخته!
  

بتو نامه مینویسم  ، تا  بگم  نرفته برگرد! 

که دلم نمونه  تنها ، غمزده با اینهمه  درد

بتو نامه مینویسم  تا اگه  راهت جدا   شد

تو بدونی تا همیشه ، روزگار من سیا شد 

   بتو نامه مینویسم ، که دل از توگرچه دوره  

اما از درد جدائی،  بی تو پاهام  لب گوره

بتو نامه مینویسم : که* دوست  دارم* همیشه 

گرچه زندگی واسه  من، بی تو زندگی نمیشه

   بتو نامه مینویسم چون میدونم   دیگه   رفتی!  

با نیومدن  سراغم  ! همه ی  حرفاتو  گفتی

گرچه بی توروزگارم مثه شبهام سوت وکوره 

اما قلبت   اگه شاده  ! باشه ! اینجوری قبوله

بتو نامه  مینویسم :  پس بگم...خدا به همرات  

مرگ من شاید بمونه ، توی خاطرات فردات 

بتو نامه  مینویسم  با  یه  عشقی  توُ دعاهام  

ای خدا باشی کنارش‌گرچه من همیشه تنهام.

جمعه ۶ اردیبهشت ۱۳۸۷    

            ف. شیدا         

قلب ایران من

 

 به نقش دلم  ،نقش یک گربه بود
 

که هرکس زآن قوّت اورا ربود!
 

سخن از  دلم  بود و  ایران من
 

که شد همچو این قلب ویران من

بگفـتند این گربه بس بی حـیاست
 

به پای محبــت  بسی بی وفـاست
 

روایــت به «تاریخ ما »این نبـود
 

وگر اجنـبی  ،پا به ایران گشـود

قــدم  در قــدم  گفـــته تاریخ ما
 

که دشـمن شده درجهان میخ ما!
 

چو ایران ندارد زهرکس هراس
 

شمال وجنوبش ویا ترک وفارس

ز کَّـرد وز ایـرانی وهرکه هست

هـمین مردمی پای ایران نشـست!
 

جوانـش چو ایرانی  باخــداسـت
 

حـساب وکتابش زکافر  جـداسـت

وگر گـربـه ایم وّ دراین سرزمـین
 

 دراین جـایـگه حـرمت خود ببـین
 

توایـرانی و  قـلب تو، آریــاسـت
 

حـساب توازکل عـالم  جــداسـت

چـوگفتـی: منــم «مردِ ایران زمین»
 

ویا «شیر زن »,؛مــام؛ وّ همــپای دین
 

به  ایران خـود   قــلب ِ آزاده باش
 

که ایران نبــیند ز دشـمن خــراش

وگررفته راهی ...مشوخوار وپست
 

که ایران نگاهش به دست تو است!
 

مــنوتو اگــر  درجهان ما  شـویم
 

به عشــق و محــبت اهورا شـویم   

فرزانه شیدا/یکشنبه 21 تیر 1388 

  

 ایران من

 

زندگی از : فـرزانه شـــیدا

  

زندگی 

زندگی خنده واندوه وغم است 

زندگی لحظه ی تکرار نیاز 

زندگی کوچه ی پر همهمه ایست 

همه دل پر شده از سوزش راز 

زندگی همچو خیابان شلوغ 

میروی یکطرفه در ره وراه 

همه جا دور زدن ها ممنوع 

بکجا میروی ایدل به کجا؟؟؟؟!!! 

از : فـرزانه شـــیدا 

یکشنبه ۴ فروردین ۱۳۸۷

دیوان اشعارم:
fsheidaaa.blogfa.com
وبلاگهایم
fsheida.blogfa.com

fsheidaa.blogfa.com

آلبوم عکسهای متنوع از اسکاندیناوی (نروژ-سوئد -دانمارک)

fsheida.blogsky.com

fsheidaa.blogsky.com

کتب فرزانه شیدا
farzanehssheida.blogsky.com

ـــــــــــ