عــشق ناب

 باو که خود بی قلم میخواند و

در بی کلامی خویش قلم احساسش فریاد میکشد

تا شبــشمار لحظه های عشق باشد:

  عــشق ناب 

با  بوســه های   محـــبت ز شــور عــــشق

تا   بیـــکرانه هــای    دلـــم آب     میــشوم

در ســوز و  چــنگ و صــدا ها  و نالـــه ها

در دشــت سـینه ی خود چون سـراب  میشوم 

در ســـوز  و ســـازِ   محـــبت    بـــپای دل

 
هم ساقی و هم مّی زده , هم  شراب میشوم

تا گـــو یمت به  چه سـان روز مــن گذشت

در خـلوت تو آمده ...رویا  و خـواب میشـوم

 
با مــن  تـرانهی عشـــقی چـــو  سر دهــی

خود  کنج معبد و ..عارف  و محراب میشوم

تا  دل  ســتانم   و  مالک   شوم   دل     تـرا

تا  پای  جان سخن  از  عــشق ناب  میشوم

با  هر ترانه  و  ناله سوز  و سرودی عشق

خود همره ء .. .ره عشقی   صواب  میشوم

 
بامن ترانه خوانِ  دلی .. ای همصدای من 

منهم به شب زده مهر تو ...مهتاب  میشوم

در  هر قلم کشیدن  و دل  دادنی   باین  قلم

منهم  به گوشه خلوت تو   پرتاب میشوم!!!

من بی کلام وبی قلم وبی شعر وبی صدا ؟؟؟؟!!!!

 
شوخی مکن   که   جمله جمله   باتو

((((( بی حساب میشوم ))))!!

شعر از فــرزانه شــیـدا

شنبه بیست و چهارم آذر 1386 

تونمیتوانی از گذشته خود فرار کنی اما میتوانی

از آن در ثبت آینده  خویش استفاده کنی