چه خسته ....!! ف.شیدا

 

چه  خسته  باز آمد،   دلم ز   آشیانه ء عشق

 

 

 دگر   نخواهم   کرد ، گذر  ز  خانهء عشق

 

 

گل  دلم  یکروز  به   عشق   ایمان    داشت

 

 

به شاخ  شاخ ء امید، غنچه ها فراوان داشت

 

 

تو  شاخء عمرم   را  ،   ز ریشه ها   چیدی

 

 

تو  مرگء روحم  را ،   به جور خود  دیدی

 

 

دگر   نسیم ء بهار  ،   شکُفتن ء من    نیست

 

 

،،دوباره روئیدن،،  به  گُلشن ء من  نیست

 

 

دگر   نمیخواهم     ،    شکسته     باز    آیم

 

 

   شکسته  شاخم  را  ...  به   غنچه     آ رایم   

 

 

     دگر    نمیخواهم    ‌‌ ...       زعاشقان   باشم      

 

 

به   قلب‌ء   پژمرده   ...    گُل   خزان باشم

 

 

به    باغبان     دیگر  ...   نمیدهم     دل را

 

 

به او نخواهم  بست  ...  امید ء باطل را !!!!!

 

 

 گُل  دل  ما   را  ... دگر   بهاری      نیست

 

 

بدونء  تو    هرگز     مرا   قراری    نیست

 

 

دگر   تو    در   باغی  ،   مرا  نخواهی   دید

 

 

   چو    ریشه  ء جانم  ،  ز عشق تو خُشکید

 

 

ســروده ء فــرزانه شـــیدا  ۱۳۸۲

 

 

 

 

آشیانه های شعرم به روز است