شمع دل

 

شمع دل

 

گرچه  میسوزم چو شمعی  درمیان  عشق  تو

 

گر که سوزان ،آب داغی گشته دل، سوزان تو

 

لیکن از این  سوختن ، این آب کردن های دل

 

همچنان  یک عاشقم ،   آن عاشق  حیرا ن تو

 

روزو شب طی میشود ، این دیدگان مانده براه

 

روزگارم  در   دم  ء دلواپسی  ...  تار و سیاه

 

آسمانء سینه  ...  بارانی  ...  ولی آتش    بدل

 

میکشم  خود را، دراین دنیا ، ولی زار  و تباه

 

گرچه هردم  شعله ای   دیگر زنم  بر شمع دل

 

گر به نزد  هرکسی از اشک ء دل  گشتم خجل

 

گر  ندیدم  بعد   تو  ....   شادی   دنیا  را  دمّی

 

بازهم   وامانده    پایم ...  مانده   اندرلای وگِل

 

بازهم درمانده ماندم ، بی تو با خود چُون کنم؟!

 

با چه تدبیری  ز دل  ... عشق ترا  بیرون کنم

 

لیکن این  دل، درمیانء آتشی،   آخرمرا پرهیز داد

 

گفته میمرد   اگر ، اندوه ء او    افزون   کنم!!! 

 

زین سبب  پامیکشم  افسرده  دل  در  روزگار

 

میشوم در عشق تو...عاشق دلی مجنون و خوار

 

بازهم  دل ازتو  میگوید ، به تو دلبسته است!!!

 

وای ازاین  شیدا دلم ، زین سرنوشت  نابکار!!!

 

 

سروده ء فرزانه شــیدا

 

یکشنبه 23 دی ماه سال 1386 

 

 

 

نوشته داخل عکس که گاهی تصویر داره گاهی نداره

 

 

 اینه : * بهت قول نمیدم که منتظرت بمونم

 

 

اما ازتو میخوام وقتی اومدی

 

 

یه شاخه گل رو قبرم بزاری !!*

 

 

منهم فقط همین رو میخوام

 

 

یه شاخه گل سرخ!!!

 

آشیانه های شعرم به روز است

 

سایت جاودانه ها