افسرده ....

 

افــسرده

 

از تو شــکایـــت سردهم  ،  یا از دل افــــسرده ام

 

 

از قـــلب خــونینم ویا ، رنجــی که از آن بُرده ام؟!

 

 

از عشـــق نافرجام خــود ، یا درد شــبهای غـــمین؟!

 

 

از بی کسی هائی که زآن ، صد غصه در دل خورده ام

 

 

از شـــور فـــرهادین خود یا عــشق مجــنون وار دل

 

 

ای بی وفـــا از هجــرتـــو ،   من تـا ابــد   آزرده ام

 

 

عـــمری به شـوق عــشق تو ، محرومیت ها دیده ام

 

 

تا آنکه دیــدم ناگهان ،  افـــسرده ای   دل ُمــرده ام

 

 

دیــگر  نــدارم  در دلــم   ،   شــور و  امــید زندگــی

 

 

افـــسرده تـن بشکــسته دل از زنــدگی سرخورده ام

 

 

عاشــق ترین در زندگــی ، مجنون ترین  درعــشق تو 

 

 

جــز در کــنارت  بی وفــا،  آیا  دمّـــی    آسوده ام؟!

 

 

هـــرگز نبوده غــیر تو ، در   قــلب من   جای کـسی

 

 

اما به صد   دلدادگی  ،  ‌ آزرده ای    افــــسرده ام

 

 

 ۱۳۶۲/۹/۷دوشنبه

 

سروده ء فــرزانه شــیدا