دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا

اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheida

دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا

اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheida

خلوت دل -فرزانه شیدا

چندیست که مانده ام بخانه

بیمار دل و تک و یگانه

احوال مرا کسی نپرسد

نگرفته کسی ز من نشانه

پرسیده کسی، که او چرا رفت؟!

چُون گشته که او به انزوا رفت؟!

او زنده بوّد و یا که مرده!

گر زنده بوّد، پس اوکجا رفت!

قلبم چو دمی بگوشه افتاد

رفتم ز نگا ه و خاطر و یاد

دیدم که ندارم آشنائی

تا آید و قلب من کند شاد !!!

دیدم نطــپد دلی برایم

دیگر نکــند کسی صدایم

حـتی نشود که درب منزل

بر روی غریــبه ای گشایم

دیــدم نرود به مهربانی

نامم به لبــی و یا زبانی

تنها شده ام بدون غمخوار

با غــصه و درد جاودانی !!!

دیدم که کسی کنار من نیست

یاری بدل نزار من نیست

در دور و برم کسی نمانده

گرهم که بوّد نگار من نیست!!!

دیدم که دراین سکوت وخلوت

ازما نکند کسی عیادت

رنجیده شدم دلم غمــین شد

از آنهــــمه یار بی محــبت !!!

داند چه کـــسی که قلب رانده

ازغـــصه درون خانه مانده

رنجــــیده که گوشه ای گرفته

هرکس چوغــمی بدل نشانده!!!

داند چه کسی که درد من چیست

آگه زدرون سیـــنه ام کیست؟!

با گوشـــه نشین غـــم گر فته

جـــانانه رفــــیق آشنا نیست

گر بوده مــرا کـــسی چو دلدار

بایــد که در این زمان دشـــوار

از حــال من غــمین بپرسد

گــه سـربزند به شـــوق دیدار!

....

اما ...دل ســاده ام چه گوئی

باید دست از این وفا بشوئی

در دهر خد ا وفا کجا بود

تا با دل ساده ات بجوئی

در قلب کسی اگر وفا بود

پس از چه دلت دمّی نیآسود

هربار به هر که خو گرفتی

بر غصه و درد سینه افزود

این خلوت ما بهشت جان است

آرامش ما در این مکان است

دل با خود و با قلم ، به خلوت

فارغ ز زبان مردمان است!

بهتر که ز دیگران گسستی

تو پای هر آن کسی نشستی

آخر به غمی به گوشه رفتی

از غم دل خود زدی شکستی!!!

۱۳۶۲/۱۱/۱۴ جمعه بهمن ماه

بازنویسی ۱۳۸۶

ســروده فــرزانه شــیدا

فرزانه شیدا سه‌شنبه 7 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 07:19 ب.ظ

نظرات 9 + ارسال نظر

تازه های ادبی سه‌شنبه 7 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 09:14 ب.ظ http://www.s1001.com/ccccc.htm

سلام
ممنون از لطف و محبتتون
دعاگوی شما و سایر دوستان بودیم
کارتون هم جذاب و قشنگ بود
یاعلی

من چهارشنبه 8 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 12:16 ق.ظ

آنکه ندارد هیچ در دلش
از این به بعد سر میزند به دل خویش
مرغ شب من ماه تابان من
فریاد از ته این آه
خواب یا بیداری آه
بیننده خواب بیند همه چیز را در خواب
تبیر ندارد این طالع که آمد در خواب.ح.ر

اسد چهارشنبه 8 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 08:28 ق.ظ http://ninameh.blogfa.com

سلام : اول به کسی دل نبندیم // بیچاره عالمی نگردیم /// دانی که خدا همره ماست ///پیوسته قرین و همدل ماست //ما خود به خود اشنا نماییم // دردی که درون سینه داریم //شاید که ز غم رها شود دل //اسوده و آشنا شود دل
این شعر هم مانند اشعار دیگه شما در غربتی بس عظیم می گوید و تنهایی را در اوج خود به تصویر می کشد و برای هر کسی تداعی ایام سختی را بیان گر است و من ازت ممنون هستم که مرا هر صبح به شعری تازه راهنمایی می کنی و من همیشه خوشحال میشم که در بدو شروع کارم از شما شعری به خوانم شاد و در پناه حق در کانر خانواده
جاری همانند کارون

بابایی چهارشنبه 8 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 08:20 ب.ظ http://beetohargez.blogfa.com/

فرزانه جان سلام
آخیش بالاخره تونستم یه جایی برات بنویسم
بازم میگم واقعا بعضی اسما با مسما هستند
چقدر قشنگه که اسم تو فرزانه و فامیلت شیداست
بدون تعارف و بدون اغراق از خوندن تمام شعرا و مطالبی که تونستم بخونم لذت بردم
خدائیش شعرات با آدم حرف میزنن
واقعا دلنشین و زیباس
من شاعر نیستم متاسفانه
ولی خیلی دوس داشتم که باشم
علی ایحال شعر خیلی دوس دارم و از میون شعرا
بعضیاشون خیلی به دلم میشینه و بعضیا هم نمیدونم چرا
هر کاری میکنم نمیچسبه !!!!!
خوشحالم و افتخار میکنم که بگم شعرای تو واقعا به دلم میچسبه و کیف میکنم از خوندنشون
مخصوصا اونی که نصفش رو ۶۲ و نصفش رو هم امسال گفتی
جریان خواب و زندگی و مسائل و حواشی روزمرگیاس
راستی فرزانه جان من شعرایی که ازت دیدم یا مال سال ۶۲ بود یا ۸۶ ایم وسط ۲۶ سال چکار میکردی؟ !!!‌شعرای این سالا رو چرا نمینویسی؟ یا شایدم باشه من ندیدم
یه چیزی هم بی ربط بگم
از این که هم سال خودمی به خودم می بالم!!!!
من به همه میگم بابایی ولی مثل اینکه باید به تو بگم خواهر خوب و نازنینم البته اگه اجازه داشته باشم
قربانت - بابایی (ببخشید داداشی!!!)

سمیر پنج‌شنبه 9 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 12:38 ق.ظ http://www.daftareeshghnevis.blogsky.com/

سلام
یه شعرناقابل از خودم
وقتی که وجودمو غم می گیره
همه لحظه هامو ماتم می گیره
وقتی که یادم میاد بی کسیام
بی اراده یهو گریم می گیره
صدای حق حق نا گزیر من
توی قلب نیمه شب دم می گیره
آخه از غربت و بی هم نفسی
چه کنم که قلب آدم می گیره
سمیر

شاد پنج‌شنبه 9 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 02:59 ق.ظ

اگر روزی آمد که نبود ترا یاری
غصه بدل راه نده برای کسی نماند یاری.ح.ر

حامد کاوه شنبه 11 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 04:50 ق.ظ

آسمان را بنگر
قلب من در آنجاست
رنگ آن خون آلود
در میان آتش
رنگ زیبای محبت
با عشق

رنگ زیبای دل
یک عاشق
آسمان را بنگر
به کجا می نگری؟!

« آسمان را بنگر »
دل من در آنجاست
تو ولی روی زمین ،
در پی آن می گردی .(ف.شیدا)
..............................................
سهم من آسمانی ست
که آویختن پرده ای آن را از من می گیرد (ف. فرخزاد )