عید غدیر خم / و ایام کریسمس مبارک - همراه با شعری از فرزانه شید

عید غدیر خم مبارک

 

  

 

    

 

ای بی وفا!!!

عشق خود را پس گرفتی

من نفهمیدم چرا؟؟

ترک ما کردی ورفتی!!!

من نفهمیدم چرا؟؟

از دلم آسان گذشتی!!!

من نفهمیدم چرا؟؟

چونکه رفتی برنگشتی

من نفهمیدم چرا؟؟

با دلم هرگز نگفتی

من چه کردم بی وفاااا‌!!!

رو گرفتی وتو رفتی

همچو یک ناآشنا

عشق تو اما بدل

هرگز نشد ازمن جدا !!

تا ابد تا زنده  هستم

دوست میدارم ترا!!!

 یکشنبه۲۶بهمن ۱۳۵۹

سروده فرزانه شیدا

مــناجــات (‌ فـرزانه شیـدا)

 

خم

  

       

 

کریسمس برهمه مسیحیان جهان مبارکباد

مناجات 

من خــراباتی و مـسـتم به کــجا آیـم بـاز؟!

رو بسوی کّه روم ؟!  با که بگردم  دمــساز

شور و شادی بدلم مُـرد ... خدایا  تو بگــو

با چه سازی که برقصم ...چه بخوانم آواز؟!

دسـت رو سـوی تو کردم زغـم ودرد ونیــاز

پـر و بالــم ، توشــکستی ! بـده  بال پــرواز

رو  مَــگیر از  مـنو  تــنها َمـگذارم  درغـم

که تــوئی با دل افــسرده ء عـاشــق  هــمراز

بارالـــهی! ز کـجا  قـصه  کنـم من آغــاز؟!

که دلــم پرشــده  ُو قــصه درازاســت   دراز

خانه    ویران شده   ُو   قلب    منم   آواره

یـاربــآ ! خـانه ء دل را تـو دگـرباره  بــساز!

 دلـم ازدرد وغــم عــشق... به جـان آمـده بـاز

اشـک غــلطان بچکــید ازرُخـم ُو رفـت  بـناز

بغُـض غــم بســته گلـویم ، شـده ام ُپر فــریاد

یاررفـــته ز برم! ... با کّـه بگــویم ایـن راز؟!

ســوی این خــسته... نگاهــی زمحـبت انـداز

که گـرفــتاری مـن نیست،  بجزشــیب و فـراز

هـمه دم باتو مـناجات و دعـا، غـّرقه به اشـک

هــمه  شــب  با تو به سـجاده  پُر مــهر نــماز

ایــزدا...  دسـت مرا گـیرو رهـان ازغم ودرد

    یاررا سـوی من آورد ،عــشق را جاوید سـاز!!! 

سروده ی فرزانه شیدا  

 

 

عــشق ناب

 باو که خود بی قلم میخواند و

در بی کلامی خویش قلم احساسش فریاد میکشد

تا شبــشمار لحظه های عشق باشد:

  عــشق ناب 

با  بوســه های   محـــبت ز شــور عــــشق

تا   بیـــکرانه هــای    دلـــم آب     میــشوم

در ســوز و  چــنگ و صــدا ها  و نالـــه ها

در دشــت سـینه ی خود چون سـراب  میشوم 

در ســـوز  و ســـازِ   محـــبت    بـــپای دل

 
هم ساقی و هم مّی زده , هم  شراب میشوم

تا گـــو یمت به  چه سـان روز مــن گذشت

در خـلوت تو آمده ...رویا  و خـواب میشـوم

 
با مــن  تـرانهی عشـــقی چـــو  سر دهــی

خود  کنج معبد و ..عارف  و محراب میشوم

تا  دل  ســتانم   و  مالک   شوم   دل     تـرا

تا  پای  جان سخن  از  عــشق ناب  میشوم

با  هر ترانه  و  ناله سوز  و سرودی عشق

خود همره ء .. .ره عشقی   صواب  میشوم

 
بامن ترانه خوانِ  دلی .. ای همصدای من 

منهم به شب زده مهر تو ...مهتاب  میشوم

در  هر قلم کشیدن  و دل  دادنی   باین  قلم

منهم  به گوشه خلوت تو   پرتاب میشوم!!!

من بی کلام وبی قلم وبی شعر وبی صدا ؟؟؟؟!!!!

 
شوخی مکن   که   جمله جمله   باتو

((((( بی حساب میشوم ))))!!

شعر از فــرزانه شــیـدا

شنبه بیست و چهارم آذر 1386 

تونمیتوانی از گذشته خود فرار کنی اما میتوانی

از آن در ثبت آینده  خویش استفاده کنی