دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا
اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheidaدیوان شیدائی اشعار ف .شیدا
اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheidaزندگی
زندگی
امروز از خاطرم گذشت آن دیروزها
آن یادها که مرا
گاه شاد گاه غمگین مینمود
زینهمه سفر...اینهمه رفتن
بسوی هرچه بود
وبه هرآنچه رسیدم!!!
همه را در ترازوی دل نهادم
جویای عیار!!!
زندگی اخر طلائی ست نایاب
پنهان در چشمه دانستنی ها
کاش میدانستم اما
خداوند براستی چرا...با چه نـیتــی
بما ارزانی داشته است زندگانی را ...
شاید آنگاه ...چشمه ی جوشان عمر را
جستجوئی دگرباره میکردم!!!
آری زنــدگــی طــلاســت
ومن آنرا ارزان به زندگی نــفروخــته ام
عمــرم بود در لــحظه لــحظه ی گــذر!!!
آبانماه ۱۳۸۴
فــرزانـه شـــیدا
آشــیانه های شـعر فـرزانه شـــیدا
(Farzaneh Sheida ) :
http://farzanehsheidaa.blogfa.com
گالری عکس: آلبوم عکس های منتخب ف .شیدا
( دیــوان شــعر فـرزانه شـــیدا :آشــیانهء شعـــر):
شب غربت
،،شب غربت ،،
%202004.jpg)
در کوچه های غربت
گامهای تنهائیم نیز...
بیصداست
سایه ام نیز از من درگریز
در نور قهرآلوده چراغهای کم سوی کوچه ها
بیصدا در راهم
خستگی مرا امانی نیست
...آزرده گیم را نیز!!
واینجا...در لحظه تنهائی...
گوئی از همیشه تنها ترم
از همیشه غم آلوده تر
،،خود را نیافته ام،، تا توانم باشد ،،
از خود گریختن را،،!!
،،خود را نیافته ام
تا از ،، خود،، بگریزم،،!!!
از این ،،من،، همیشه خاموش
خسته از خویشتن
گریزی نیست!!!
دلم انبار خاطره هاست
...خوب وبد...تلخ وشیرین
وهمواره نگاهی بیدارم...
گوئی خواب گریخته ای سرگردانم!!
بیدارم آنقدر که توان اندیشیدن را نجویم
... درخود گم کرده ی خویش!!
و در سکوت قلم را تا بامداد درد
بر تن سفید کاغذ میکشم
،، شاید ایندو برمن وفا کنند،، !!
وواژه هایم را زندگی بخشـید!!
دیگر بگو..از من چه میخواهی ؟!
چه مانده است که بخواهی؟؟!!
من نیز مـحبتم را
در عمیق ترین عمق قلبم پنهان کرده ام
تو لایقش نبودی...
وسرگردان کوچه گردِ شبهایم...
همقدم با ماه !!!
بگذار لبخند همیشه ماسیده بر لبهایم را
یکبار اما برای همیشه
با دستمال مرطوب اشکهایم
برای همیشه از لب بزدایم!!!
تبسم نیز دروغین کلام لبهایم بود
ومن..دلشکسته ام از تو...
تو اما چه بی خبری
... چه بی خبری!!!
وآرام در رختخواب آرامش خویش
سکوت را
در نفس های ممـتد خواب می شـکنی
می شـکنی!!!
ومن در خود مـینویــسم
اشکهای ناامیدی را بر بغض گلو
وقلم زار میزند در تنهائی شب !!!
بازهم تنها ...باز هم تنها...!!!
وقتی که طوفانی
درونم را چنگ میزند !
شعر از فرزانه شیدا
۸ آبانماه ۱۳۸۲
واژه ها- ترانه ی شکفتن /بیدار /اشعاری از فرزانه شیدا
کسی می خواند
صدائی از آنسوی زمین شاید
یا از ماورائی دیگر
وروح در خلسه ای آرام
به طبیعت پیوند میخورد
با نسیم با شبنم با باد
با برگ لرزان بر درخت
با چشمه رود دریا
وآوائی تکرار میکند
در تمامیت بیصدائی
ترانه ی شکفتن را
آنگاه که در دلی عشق جوانه میزند
وگوئی طبیعتی دردرون جان میگیرد
وروح در میابد آزادی
جز در ترانه دوست داشتن نیست
در باغهای سرزنده ی عاشقی
ای ترانه خوان سرزمین عشق
دیگربار منتظرند
دلهائی که در خلسه ی بیصدای روزهای در گذر
در جستجوی صدایت سرگردان مانده اند
بخوان...آری دوباره باز بخوان
ترانه ی عشقی را
که جویای شنیدنیم
بر آن دل که زندگی میخواهد
در طپشهائی بنام عشق
***
آه ترانه خوان سرزمین عشق
تو نیز میدانی
تنهائی ز خاطر نخواهد رفت
مگر آندم که سکوت انزوا را
ترانه یع شق
با صدائی آرام ودلنشین
از ماورای دنیائی دیگر
به نجوا مینشیند
ای ترانه خوان سرزمین عشق
تشنه ایم آری تشنه ی ترانه ایم
وقتی که رسم زندگی
در عاشق زیستن است
بخوان ترانه ی عشقی را
که فراموش گشته است
تا دوباره باز بشنویم
دوستت دارم را
بگذار دل آرام گیرد
سر برشانه ی عشق
ف.شیدا/ نهم اسفند1385
بیدار
بدل آرامشی در خواب می جستم
که انهم در پریشانی, مرا بیدار می سازد
و می بینم که خواب دیگران مانند ظلمت
سخت وسنگین است
و در آرامشی خفتن
خیالم را تمسخر میکند
با نیشخند تلخ تاریکی ...
شب آرام است ومن با واژه هایم مانده ام تنها
خیالم میرود همراه اندیشه
بدنبال شب رویائی شاعر
کمی تاریک میگردد
به ابری نور مهتابم
و ابر آرام
بیک بوسه جدا میگردد
ازآغوش ماه شب
ستاره در نگاهم میزند چشمک
و بیدارم ...
سکوتی سخت و سنگین است
کسی شاید بغیر از دیدگانم باز بیدار است کسی شاید به شب با روح بیداری درون خلسه ای ... نجوا به شب دارد کسی شاید میان انتظار و لحظه دیدار زمان خواب را رویا کند در شوق بیداری که فردا را ببیند در نگاه او میان وعده گاهی روشن از آن دیده ی آرام که بر او همچو آغوش است دلی عاشق بیک رویا باوجی همچو پرواز است واوج عاشقی زیبا محبت در نگاهش رویش یک عشق و عاشق زندگی کردن چو یک رویاست و جز او قلب غمگین هم ندارد خواب !!! و آن بیدار روح غرقه در افکار که میجوید جواب از هستی و بودن... و چشم شاعری می بیند این ,شب زنده داری را که بیداری دلیلش هر چه هم باشد میان زندگی با عشق و شور وغم به عرفان میرسد احساس یک بیدار ... وشب آرام ... به راز این « سکوت » خود به دل گوید: به آرامش دلت را آشنا گردان به آرامش تو معنای سکوت زندگی دریاب و دل را هم رها کن از اسارتها مگیر ازاو نوای عاشقی ها را مگیر از او طپش های محبت را خدای عشق بیدار است و می بیند دل ما را !!! از ف.شیدا 16/2/1385شنبه